Οι περιζήτητοι(ες) των τραπεζών και των οργανισμών
Πραγματικά αυτό που συμβαίνει αδυνατώ να το αντιληφθώ και να το συνειδητοποιήσω: η μόδα να τοποθετούνται στα Δ.Σ. εισηγμένων εταιριών πρώην τραπεζίτες, η θητεία των οποίων ταυτίστηκε με την διάλυση της χώρας, τα μνημόνια και τις χειρότερες μέρες του τραπεζικού συστήματος και την κατάρρευσή του, αφού προηγουμένως σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρξε σκανδαλώδης καταλήστευση από «εφοπλιστές» και τραπεζίτες, εσχάτως επεκτάθηκε και στα πρώην -άχρηστα και διαπλεκόμενα- επιτελικά στελέχη οργανισμών του Δημοσίου που απομακρύνθηκαν από την κυβέρνηση!
Δεν μας έφταναν ο Τόλης και ο Νίκος που έχουν καπαρώσει το 80% των θέσεων στα Δ.Σ., δεν μας αρκούν οι πάσης φύσης Δημόπουλοι και άλλοι πολλοί της ίδιας συνομοταξίας, τώρα ξαφνικά το φαινόμενο επεκτείνεται και στα πρώην «διαμάντια» του Δημοσίου!
Μετά τον «επιτυχημένο» στο ΤΑΙΠΕΔ Άρη Ξενόφο, τελευταία ανακάλυψη του επιχειρηματικού συστήματος είναι η Ράνια Αικατερινάρη, πρώην διευθύνουσα σύμβουλος του Υπερταμείου, όπου απέτυχε παταγωδώς, όπως είχε αποτύχει και στη ΔΕΗ όπου «μεγαλούργησε» από τη θέση της αναπληρώτριας διευθύνουσας συμβούλου λόγω διαπλοκής οικογενειακών σχέσεων!!!
Η Ράνια Αικατερινάρη, με τα ακριβά ρούχα και αξεσουάρ, ξαφνικά βρέθηκε ταυτοχρόνως στα Δ.Σ. της Βιοχάλκο (Elvalhalcor), της οικογένειας Στασινοπούλου, και της Motor Oil!!!
Χάθηκαν τα νέα, φρέσκα και εκτός συστήματος στελέχη;
Τέτοια ένδεια στελεχικού δυναμικού επικρατεί στη χώρα;
Ή απλώς η επιλογή κυρίως τραπεζιτών στα Δ.Σ. (και διοικητικών στελεχών κρατικών οργανισμών) σχετίζεται με προνομιακές σχέσεις που είχαν αναπτυχθεί, παροχή πληροφόρησης και διαχρονικές εξυπηρετήσεις;
Χαριστικές ρυθμίσεις, δανειοδοτήσεις με ειδικούς όρους και άλλα πολλά!
