Ένα δημοψήφισμα θα είχε... σκανδαλιστικό ενδιαφέρον
Γράφει ο Μάνος Οικονομίδης, δημοσιογράφος, σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, είχε πει με εμβληματικό τρόπο ο Παύλος Μπακογιάννης, μάρτυρας ζωής και θυσίας του πιο συναρπαστικού πολιτεύματος το οποίο εφηύρε ο άνθρωπος. Μια διαπίστωση, στον γενετικό κώδικα της οποίας μοιάζει να κολυμπάει αγέρωχη και γεμάτη αυτοπεποίθηση η ανατροφοδοτούμενη επιβεβαίωσή της. Ακόμη και σε συνθήκες βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης, όπως είναι αυτή την οποία βιώνει η πατρίδα μας τα τελευταία 8 χρόνια, μετά το μοιραίο διάγγελμα του τελευταίου των Παπανδρέου στο... ταλαιπωρημένο Καστελλόριζο, η δημοκρατία βρίσκει την οδό διαφυγής από τα αδιέξοδα της συγκυρίας.
Σε πείσμα ακόμη και του υπάρχοντος πολιτικού δυναμικού, πληθυντικά ακατάλληλου για τις εθνικές προτεραιότητες, εκπρόσωποι του οποίου λειτουργούν ως ανατροφοδότες ίσως και ως μεγάλοι επιταχυντές της κρίσης που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να επιλύσουν. Και η κοινωνία; Πού ταξιδεύουν η σκέψη και το μυαλό των Ελλήνων; Οι απαντήσεις... πλεονασματικές, ανάλογα με την αφετηρία από την οποία προσεγγίζει κάποιος την ψυχολογική διάσταση της ερώτησης. Και φυσικά, ανάλογα με τις πρωτογενείς παραστάσεις και εμπειρίες του περιβάλλοντός του, στενού και ευρύτερου.
Αυτό είναι το μόνο δείγμα γραφής το οποίο κρυστάλλινα μπορεί να καταγράψει... υποψία μέλλοντος. Με τις δημοσκοπήσεις να αδυνατούν ακόμη να προσαρμοστούν στις καινούργιες προτεραιότητες των Ελλήνων και έτσι να αδυνατούν να κατανοήσουν εγκαίρως και με επάρκεια το κλίμα που... περπατάει στην κοινωνία, ο καθένας από μας διατηρεί το ανέλπιστο προνόμιο της «δημοσκόπησης της παρέας». Που είναι η μόνη έγκυρη.
Αθροιστικά λοιπόν μια κοινωνία με γονιδιακή τάση προς το συναίσθημα μοιάζει κουρασμένη να διαπραγματευτεί με το πολιτικό σύστημα το οτιδήποτε λιγότερο από την εθνική αναγέννηση. Όχι άμεσα, εύκολα και γρήγορα. Αλλά ως οραματικό στόχο, στη διαδρομή για την επίτευξη του οποίου η σκυτάλη θα περνάει από το ένα σημείο καμπής στο άλλο. Χωρίς να μένουν εκκρεμότητες...
Ο Δημήτρης Μαύρος της MRB, διαχρονικά ο πιο «πεφωτισμένος» από τους δημοσκόπους, που ποτέ δεν υπέκυψε στον πειρασμό της έκπτωσης αρχών, αξιών και επομένως... μαγειρεμένων δημοσκοπικών ευρημάτων, μίλησε πρόσφατα για την έννοια της «εθνικής αφύπνισης» ως την καινούργια «μεγάλη ιδέα» που διατρέχει οριζόντια την ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία ταπεινωμένη και απογοητευμένη δεν θα συμβιβαστεί εύκολα με τη διαχείριση της μιζέριας. Θα απαιτήσει τη ρήξη με την παρακμή. Θα απαιτήσει το προσπέρασμα των ανεπαρκών. Θα απαιτήσει τη συγγραφή... νέου βιβλίου και όχι απλά μιας νέας σελίδας στο ίδιο, φθαρμένο ανάγνωσμα.
Θα είχε λοιπόν... σκανδαλιστικό ενδιαφέρον αν φτάναμε στο εγγύς μέλλον στην κάλπη ενός δημοψηφίσματος για τα μεθοδολογικά εργαλεία της εθνικής αφύπνισης. Το σύνταγμα, τη ρηξικέλευθη αναθεώρησή του και τη διαφοροποίηση των θεσμικών αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Εκεί θα μετρούσαμε το μέλλον. Και θα το προετοιμάζαμε καλύτερα. Αναζητώντας και βρίσκοντας... αφυπνιστή.
Twitter@EmOikonomidis
Facebook: Manos Oikonomidis
