Έτοιμο το νέο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα

04/02/2019, 11:52
politiki

Η αποκάλυψη Καμμένου ότι ο Αλέξης Τσίπρας του είχε προτείνει να κάνουν ένα νέο κόμμα μαζί δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία για τους παροικούντες την κυβερνητική Ιερουσαλήμ. Και αυτό διότι στους σχεδιασμούς του Μεγάρου Μαξίμου ήταν εδώ και καιρό η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και η μετατροπή του σε ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό που θα ξέφευγε από την ακραία αριστερή φιλολογία και θα συνέδεε διαφορετικές ιδεολογικές προσεγγίσεις από τη Δεξιά, το Κέντρο και την δημοκρατική Αριστερά. Στην ουσία, όμως, ο πρωθυπουργός, σκεπτόμενος ότι οι Πρέσπες θα έφερναν μεγάλες ζυμώσεις στα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, προσπάθησε με έναν τρόπο αγοραίο να σχηματίσει μία νέα πλειοψηφία που θα κυριαρχήσει μέχρι τον Οκτώβριο του 2019 και θα «στρώσει» το χαλί για ένα νέο κόμμα που θα κινηθεί στο χώρο του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και αντίθετα της κεντρώας Νέας Δημοκρατίας.






Του Περικλή Σωτηρίου






Ασφαλώς ο Πάνος Καμμένος δεν περίμενε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα είχε προσεταιριστεί όλους τους παλιούς σύντροφος του αρχηγού των ΑΝ.ΕΛΛ. θα είχε πάρει με το μέρος του τους εναπομείναντες του Ποταμιού και στο τέλος της θητείας του θα είχε φτάσει στη δημιουργία ενός νέου κόμματος, το οποίο ουσιαστικά θα προερχόταν από τους πρόθυμους που στήριξαν την ψήφο εμπιστοσύνης και στις Πρέσπες.
Η πέμπτη φάλαγγα του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και της Νέας Δημοκρατίας ήταν ο ακριβής όρος στο κόμμα που θέλει να δημιουργήσει ο Αλέξης Τσίπρας. Να γίνει δηλαδή ένα κόμμα προθύμων που θα περιλαμβάνει όλο αυτό τον… συρφετό (Θανάσης Παπαχριστόπουλος, Σπύρος Λυκούδης, Βασίλης Κόκκαλης, Κατερίνα Παπακώστα, Έλενα Κουντουρά, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, Σπύρος Δανέλλης, Κώστας Ζουράρις, Γιώργος Μαυρωτάς, Σταύρος Θεοδωράκης και λοιποί δημοκρατικοί συγγενείς). Αλλά μαζί με αυτούς να προστεθεί η παρέα του Μεγάρου Μαξίμου. Δηλαδή, να αξιοποιήσει ως εφεδρείες πρόσωπα τα οποία έκαναν αισθητή την παρουσία τους σε εκδήλωση για τη Συμφωνία των Πρεσπών που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής πριν καιρό. Εκεί που είδαμε μία ετερόκλητη παρέα όπως ο Νίκος Μπίστης, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Σπύρος Δανέλλης, Μαρία Ρεπούση, Νίκος Μαραντζίδης, Μιχάλης Σταθόπουλος κ.ά. να χειροκροτούν τον πρωθυπουργό.





Την ίδια ώρα που αυτή η ετερόκλητη ομάδα προσπαθεί να βρει συνοχή και συλλογική έκφραση, στην Ευρώπη οι αποδεκατισμένοι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές την καλοδέχονται. Μεγάλος παρόντας σε αυτό το ιδιότυπο φλερτ και ο πρώην πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου που λόγω Πρεσπών ήρθε ακόμα πιο κοντά με τον Αλέξη Τσίπρα, ενώ σε αυτόν έχουν ήδη σπεύσει να βοηθήσουν παλαιοί συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού. Δεν θα μιλήσουμε μόνο για τον Νίκο Κοτζιά, ο οποίος, με την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή και την αποπομπή Καμμένου, ήρθε εκ νέου πιο κοντά στον Αλέξη Τσίπρα. Μιλάμε, για τον Χάρη Παμπούκη που βρέθηκε πολύ κοντά στο να είναι ο νέος υπουργός Εξωτερικών αλλά προσωπικοί λόγοι τον έκαναν να αρνηθεί τη θέση αυτή.

Την ίδια ώρα, στον χώρο της Κεντροδεξιάς κινείται και ο Ευάγγελος Αντώναρος, ο οποίος, χρησιμοποιώντας το όνομα του Κώστα Καραμανλή, προσπαθεί να συγκεντρώσει δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας και κυρίως φιλόδοξους για να αξιοποιηθούν από τον Αλέξη Τσίπρα. Οι δύο άνδρες πλέον βλέπονται συχνά και στοχάζονται τη Νέα Κεντροδεξιά. Τον ίδιο στοχασμό αλλά με πιο δεξιά προσέγγιση έχει και η πέμπτη φάλαγγα της Δεξιάς την οποία αποτελούν οι Μπαλτάκος - Καμμένος - Καρατζαφέρης σε διαφορετική συγχορδία με τους Φαήλο Κρανιδιώτη και Κυριάκο Βελόπουλου. Ο τελευταίος με την Ελληνική Λύση είναι πιο ψηλά στις δημοσκοπήσεις, αλλά μία ενδεχόμενη συνέργεια όλων των μερών θα έφερνε το σχήμα μέσα στη Βουλή όταν γίνουν οι εκλογές. Κάποιοι λένε ότι αυτό το κόμμα παρόλο που συγγενεύει με τη Ν.Δ. δεν έχει καμία λογική συνεργασίας μαζί της και θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο που έπαιξαν οι ΑΝ.ΕΛΛ. το 2015. Ειδικά εάν οδηγηθούμε σε εκλογές με απλή αναλογική και προκύψουν ευκαιρίες συνεργασιών ετερόκλητων κομμάτων. Με όλες αυτές τις κινήσεις και με ένα προφίλ πολιτικού που ήρθε για να μείνει στην εξουσία ή έστω στα πέριξ της, ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο σχηματίζει το νέο κόμμα του αλλά διαμορφώνει το πολιτικό σκηνικό που θα επικρατήσει τα επόμενα χρόνια.